 |
|
حديث نور ابراهيم رستمى - ۲ -
قاليچه نفيس را برداريد امام در آن روز فرمود: از امروز در خدمت امام عصر (عجل الله تعالى فرجه الشريف ) و در خدمت قرآن كريم هستيد... سرهنگ شيخ محمد كيهان ش 17307 نهى از تبليغ شخصى آيت الله حكيم در كاظمين فوت كرده بود و هنوز جنازه او را به نجف نياورده بودند. امام يك خادمى داشتند بنام مشهدى حسين ، آمد و به من گفت : آقا مى فرمايند بيا. اول صبح بود كه من به دم اندرون رفتم . امام تشريف آوردند در دالان منزل و فرمودند: ((به رفقاى من بگوئيد صحبتى نكنند)) و اين بخاطر آن بود كه رفقايى كه به امام علاقه داشتند براى ايشان تبليغ نكنند و امام با اين هشدار جلوى ما را بستند. حجت الاسلام عبدالعلى قرهى كيهان ش 16977 با ما ناهار بخوريد قبل از سال 42 به روستاى لنگول دعوت شديم و به اتفاق حضرت امام (ره ) و جمعى از متدينين به روستا رفتيم . ظهر كه شد دو نفر كه يكى جوان و ديگرى پيرمرد بود از روستاى مجاور آمده بودند. وقت ناهار بود، امام به اين ها فرمودند: بنشينيد ناهار بخوريد، اين دو نفر كه براى ديدار با امام آمده بودند سر سفره نشستند و مرحوم حاج آقا مصطفى هم پيش آنان نشسته بودند، امام هم گاه و بيگاه به حاج آقا مصطفى اشاره مى كردند كه از اينها پذيرايى كن . مهدى جوانمردى كيهان ش 17325 شرط شركت در مجلس ختم علاقمندان امام دنبال اين بودند كه امام مجلس فاتحه اى براى آيت الله العظمى بروجردى برپا كنند. اما امام به تعبير برخى نه پول داشت و نه اطرافى و فاتحه گرفتن ، هم پول مى خواهد و هم افرادى كه كارها را راه بيندازند. بالاخره دوستان و علاقه مندان امام مجلس فاتحه برپا كردند. آن روز مصادف با سالروز شهادت امام جعفر كاظم (عليه السلام ) بود كه امام براى اولين بار در مجلس ختم شركت كرد. البته چون رسم بود كه منبرى ها از مرجعى كه فاتحه برپا مى كنند نام مى برند، امام شرط كرده بود كه اسم ايشان در مجلس برده نشود. از روز دوازدهم رحلت ايشان به بعد، چون مجالس ختم كمى خلوت تر شده بود امام هم در آن شركت مى كرد، ولى بدون همراه ، حتى يك نفر. اگر كسى مى خواست همراه ايشان برود به او مى گفت : ((شما بفرماييد)) و بعد به تنهايى حركت مى كرد. به خاطر دارم كه در صحن عتيق ديدم امام پس از مراسم فاتحه در لابلاى جمعيت زيادى از كفشدارى ايوان طلا خارج شدند و در حال حركت هستند. امام آدرس يكى از علماء خرم آباد كه براى مراسم ختم به قم آمده بود و در منزل فرزندشان كه طلبه بود وارد شده بودند از من پرسيدند: منزل آقاى جزايرى همان جاى سابق است ؟ گفتم : بله . اجازه مى دهيد كه من خدمت شما بيايم ؟ به واسطه علاقه شديد دوست داشتم همراه ايشان باشم . امام فرمود: نه شما بفرماييد. لذا منصرف شدم و برگشتم . آيت الله طاهرى خرم آبادى كيهان ش 17041 همان ، روح الله روزى ما همراه همسايه مان كه خيلى از من بزرگتر بود رفتم قم و در درس امام حاضر شديم . امام بعد از درس ، رو به كل عبدالحسين كرد و فرمود: مش كل عبدالحسين فرفهانى هستيد؟ ايشان گفت : بله امام فرمود: شما مرا بخاطر نداريد؟ او گفت : خير، يادم نمى آيد. امام فرمود: آن وقتها كه در صحرا خرمن كوبى بود، يك بچه سيدى مى آمد كنار خرمنها مى نشست و بازى مى كرد. همان روح الله ، پسر آقا مصطفى . انگار بعد از آن كل عبدالحسين تازه كودكى امام را به ياد آورد و ايشان را شناخت . مصطفى حاتمى كيهان ش 17076 اخلاق بى نظير امام از نظر اخلاقى بى نظير بودند. حدود 25 تا 30 سال امام با مرحوم زنجانى در جلسات درس مدرسه فيضيه شركت مى كردند ولى همواره پشت سر ايشان حركت مى كردند حتى يك مرتبه هم ديده نشد كه بر ايشان پيشى بگيرند. آيت الله بهاء الدينى كيهان ش 16928 من شما را دوست دارم برخورد امام نسبت به اطرافيان طورى بود كه واقعا انسان را شرمنده مى كرد. گاهى اوقات در روز چند بار خدمت ايشان مى رسيدم ، مى گفتم آقاجان استخاره اى بفرماييد، يا اين كه بيمارانى را به جماران مى آوردند و درخواست مى كردند تا امام سوره حمد بخوانند و مقدارى آب قند را تبرك كنند و براى شفاى بيماران به دست آنها بدهم . روزى به حضرت امام عرض كردم : آقا ببخشيد من خيلى براى شما مزاحمت دارم ، ايشان فرمود: ((من شما را دوست دارم )) اين عنايت امام به يك ((غلام )) نشانه تواضع ايشان بود. عيسى جعفرى كيهان ش 16990 من راضى نيستم امام در بعضى از سالها، به محلات تشريف مى آوردند و در مسجد مركز شهر جلسه اى داشتند كه مردم از محضر ايشان استفاده مى كردند. مرسوم بود كه اگر كسى از روحانيون وارد مسجد مى شد به احترامش كسى مى گفت صلوات بفرستيد. وقتى امام وارد شد او مردم را به ذكر صلوات دعوت كرد. روز اول پس از اتمام جلسه امام آن فرد را خواستند و گفتند: شما اين صلوات را براى من يا براى رسول بزرگوار اسلام مى فرستيد؟ اگر براى رسول اكرم (صلى الله عليه و آله ) صلوات مى فرستيد، اين صلوات را يك وقت ديگر بفرستيد و اگر چنانچه براى من است كه وارد مسجد مى شوم من راضى نيستم ! حجت الاسلام سروش محلاتى كيهان ش 16659 دورى از مرجعيت مساله زعامت و رياست ايشان (امام ) آنچه براى يك نفر زعيم و مرجع دينى شيعه به حسب ظاهر يك وسايل ظاهرى احتياج دارد، ايشان از تمام اينها خالى بود. مثلا براى مرجعيت لازم است كه شخص رساله در دسترس مردم بگذارد ولى ايشان يك عدد رساله مجانى به كسى نمى داد. عده اى پيش ايشان آمدند و گفتند كه اين عروة الوثقى را حاشيه بزنيد. يك مقدار را مثلا ما بخريم . ايشان قبول نكردند. حجت الاسلام سيد على غيورى كيهان ش 17090 مرا به حال خود بگذاريد امام در بعضى از سالها، تابستان به محلات تشريف مى آوردند. تابستان سال 1325 كه به محلات آمدند علماى شهر كه به امام اخلاص داشتند از ايشان درخواست كردند كه مسجدى در اختيارشان بگذارند تا مردم (بعنوان امام جماعت ) از وجودشان بهره ببرند. ايشان فرمودند: مرا به حال خود بگذاريد و به كار خودتان مشغول باشيد و نپذيرفتند. حجت الاسلام سروش محلاتى كيهان ش 16659 دورى از غرور امام هيچ وقت عكس العمل منفى نسبت به حرف خوب نداشتند. حرف همه را گوش مى كردند و اگر خوب بود عمل مى كردند و اگر خوب نبود به آن اعتنايى نمى كردند. ايشان هيچگونه غرور علمى هم نداشت . در درس و بحث دائما مى فرمودند: احتمال دارد اين طور باشد، احتمال دارد آن طور باشد. حجت الاسلام سجادى اصفهانى كيهان ش 17322 از تشييع جنازه صرفنظر كردم آيت الله العظمى بروجردى كه مرحوم شدند، همه مردم درصدد اين امر بودند كه ببينند چه كسى مرجع تقليد خواهد شد. ما شاگردان امام كه به همه چيز ايشان اعتقاد داشتيم و امام را از نظر علمى هم ممتاز مى دانستيم ، ميل داشتيم كه ايشان را بعد از مرحوم آقاى بروجردى به عنوان مرجع تقليد معرفى كنيم . براى برخى از ما به ويژه شدت تقواى ايشان بسيار جاذبه داشت . بارى ، پس از فوت مرحوم آقاى بروجردى بر آن شديم كه در تشييع بفهمانيم كه عده كثيرى از طلبه هاى حوزه ، طرفدار زعامت و مرجعيت امامند. اغلب شاگردان مترصد بودند در تشييع جنازه هر جا كه امام باشند، اطراف ايشان بگردند و صلوات و سلامى راه بيندازند. به اين ترتيب هم ارادت قلبى خودشان را به امام ابراز كنند و هم ايشان را به مردم معرفى كنند. اما متاسفانه هر چه در تشييع جنازه بدنبال امام گشتيم ، ايشان را نيافتيم . پس از چند روز معلوم شد كه ايشان اصلا در مراسم شركت نكرده بودند. به همين دليل ، چند روز بعد در محضر امام ، از طرف يكى از مدرسان حوزه نسبت به يكى از دوستان امام ، مسئله اى مطرح شد. آن آقا شكايت كردند: ((اينها به خاطر تجليل از شما نسبت به من توهين كرده اند و جسارت روا داشته اند.)) امام خمينى قدس سره ، در پاسخ فرمودند: ((من راضى نيستم كسانى كه به من علاقه مند هستند، علاقه شان از قلب تجاوز كند و آن را ابراز دارند. هر كس كه به من علاقه دارد، بگذارد در همان محدوده قلب بماند. كسى براى رياست من حتى يك وجب هم قدم برندارد. بعد اين جمله را فرمودند: ((من كه به تشييع جنازه آقاى بروجردى نيامدم ، براى اين نبود كه كسالتم آن قدر شديد بود كه نمى توانستم در مراسم شركت كنم ؛ نيامدنم براى اين بود كه ديدم تشييع جنازه تبعاتى دارد. آن جا مسائلى مطرح خواهد شد و من براى آن كه از آن مسائل دور بمانم و كنار باشم ، از تشييع جنازه صرف نظر كردم .)) حجت الاسلام محمد مهدى ربانى املشى كيهان ش 16699 حاضر نمى شدند كسى محافظت كند در همان شبها و روزهاى سخت پس از حادثه مدرسه فيضيه كه در آن شبها سخت مى زدند و مى كوبيدند و مجروح مى كردند، امام با آقاى صانعى گاهى در كوچه هاى قم آخر شب با هم حركت مى كردند. من شبها گاهى به امام پيشنهاد مى كردم كه اجازه بدهند چند نفر در خانه خدمت شما باشند كه يك وقت احيانا نصف شب پيشامدى نشود، ولى امام حاضر نمى شدند كسى بماند يا همراهشان باشد و از ايشان محافظت بكند. آيت الله فاضل لنكرانى - سرگذشتهايى ويژه از زندگى امام خمينى - ج 6 هشت سال دفاع مقدس اينها را ببين چه زيبا هستند روزى امام در ايوان منزل مشغول نماز مغرب بودند. يكباره صداى آژير طنين انداز شد. آقا سلام پايان نماز را قرائت مى كردند. من در چهره اشان دقيق شدم ، هيچ تغييرى در حالت چهره ايشان پديد نيامد. پس از پايان نماز نيم نگاهى به آسمان كرده و با لحنى آرام به گلوله هاى آتشين پدافندها كه سطح آسمان را پوشانده بود. نگاهى كرده و فرمودند: ((اينها را ببين چه زيبا هستند.)) حجت الاسلام سيد حسن خمينى حماسه مقاومت ج 2 اصلا پناهگاه را قبول نداشتند بارها و بارها من شاهد آن بودم كه مى گفتند امشب حتما جماران را مى زنند شما هم بياييد. من هم با كمال افتخار مى آمدم كه در خدمت امام باشم . ولى ايشان اصلا پناهگاه را قبول نداشتند و مى گفتند من بروم در پناهگاه و يك عده پناهگاه نداشته باشند؟ من به پناهگاه بروم و يك عده در زير پناه خودشان جا نداشته باشند. آقا به هيچ وجه اين تفكر را قبول نداشتند. دكتر حسن عارفى - حضور - ش 8 گريه امام من گريه امام را چند بار ديده ام و هر بار موقعى بوده كه در مورد اخلاص رزمندگان در جبهه و هيجان و فداكارى مردم با ايشان صحبت كرده ايم . حضرت آية الله خامنه اى - مقام معظم رهبرى - اطلاعات - 19/3/68 من چگونه از پناهگاه استفاده كنم در حالى كه ... در دوران موشك باران تهران لحظاتى پس از اينكه اصرار برخى پزشكان و اعضاى دفتر كه به امام ترك خانه و رفتن به جاى امن را پيشنهاد مى كردند به جايى رسيد كه مرحوم حاج احمد آقا وارد اتاق امام شد و امام را در حاليكه بسيار عصبانى بود و قدم مى زد ديد. امام تا فرزندشان را ديدند فرمودند من از اينجا تكان نمى خورم من چگونه از پناهگاه استفاده كنم در حالى كه همسايه من به خاطر من خانه اش ويران شود و پاسدار محافظ من بخاطر من تكه تكه شود؟ اصلا اين و آن خسته شده ام . آخر مگر من مى توانم به پناهگاه بروم ؟ و بعد از آنكه اندكى آرام تر شدند، گفتند من به همه گفته ام كه اينجا را ترك كنيد و هر جا مى خواهيد برويد. من تكليفم با بقيه فرق مى كند. دكتر سيد عبدالحسين طباطبايى كيهان ش 16939 امام و رزمندگان و بسيجيان سرود ما مسلح به الله اكبريم حدود سه ماه از آغاز جنگ تحميلى مى گذشت كه به اتفاق عده اى از بچه هاى بسيجى از محلات به اردوى آموزشى يك هفته اى در اردوگاه شهيد باهنر اعزام شديم . در يك محيط با صفا و صميمى آموزشهاى رزمى را سپرى كرديم . در روزهاى پايانى اردو، توسط گروه موزيك شعار وحدت را با آهنگ خاصى تمرين كرديم . در آخرين روز اردو آيت الله امامى كاشانى به ديدار بسيجيان آمدند و پس از سخنرانى ايشان ، همه يكصدا فرياد زدند يا ملاقات با امام يا اين كه ما اردوگاه را ترك نخواهيم كرد. ايشان نيز كه تحت تاثير احساسات پاك و مقدس بسيجيان قرار گرفته بودند قول مساعد براى انجام يك ديدار با امام (ره ) دادند. روز بعد كه روز جمعه بود بعد از اقامه نماز صبح بچه ها سرود وحدت را تمرين كردند و به طرف حسينيه جماران حركت كردند. حال و هواى بسيار روحانى و معنوى در آن فضا حاكم بود. بچه ها در انتظار ديدار امام (ره ) لحظه شمارى مى كردند، امام تشريف فرما شدند و به ابراز احساسات حاضران پاسخ دادند، پس از آن از امام اجازه اجراى سرود را گرفتند و سرود: سرهنگ احمد يارمحمدى كيهان ش 16905 رضايت پدر و مادر رضاى خدا را جلب مى كند اوايل سال 64 توفيق حاصل شد به شهر شام و لبنان عازم شوم . مادرم گفت اگر امكان دارد مرا در اين آخر عمرى به زيارت آن بزرگواران ببر و در تكاپوى وسايل سفر بودم كه شهيد والا مقام مجيد پازوكى تماس گرفت و فرمود اگر مى توانى فورا بيا تا بريم زيارت امام ... تا موضوع را به مادرم عرض كردم امر و خواسته او را اجابت كردم و فورا عازم محل قرار شديم . در آنجا بچه ها جمع شده بودند چند دقيقه بعد سوار اتوبوس لشكر 27 محمد رسول الله (صلى الله عليه و آله ) شديم و عازم جماران . كوچه پس كوچه هاى جماران يادش بخير. واقعا بوى عطرآگين وجود پيامبرگونه امام ، صفا و معنويت خاصى به آن منطقه و محله قديم تهران داده بود كه هنوز هم به مشام مى رسد. امام را زيارت كرديم . بعضى از بچه ها در موقع دستبوسى بعضا از همسران همراه و مقاوم خود و مادران شجاع تعريف و تمجيد مى كردند من هم براى تبرك و تجليل از مقام مادرم به محضر امام عرض كردم مادرم حدود چهارده سال توان حركتى ندارد و هر ساله خداوند توفيق داده مادرم را به مشهد مقدس و شهر مقدس قم و امامزاده هاى واجب التعظيم مشرف كرده ام . اميدوارم از من راضى باشد. امام تبسمى كرد و با يك نگاه الهى اظهار داشتند رضايت پدر و مادر رضايت خدا را جلب مى كند و من هر چه دارم از دعاى مادر است و از خدا مى خواهم روح آنها را شاد كند. اكبر سليمانى كيهان ش 17248 سلام مرا به رزمندگان برسان پس از عمليات پيروز فتح المبين امام ضمن تجليل فراوان از توان رزمندگان به ويژه نيروهاى عمل كننده در عمليات فتح المبين حجت الاسلام و المسلمين انصارى كرمانى را با هزاران برگ اسكناس 100 ريالى تبرك شده به ديدار رزمندگان فرستادند و ايشان در جمع نيروها در منطقه عملياتى فتح المبين حضور يافتند و ضمن تجليل و پيام گرم امام اظهار داشت امام فرمودند سلام گرم مرا به رزمندگان فتح المبين برسان . اكبر سليمانى كيهان ش 17270 دست و بازوى شما را مى بوسم يك بار يكى از بچه هاى رزمنده جنوب ، عكس امام را آورد و گفت مى خواهيم آن را براى رزمندگان تكثير كنيم . آن را خدمت امام ببر تا مطلبى در كنار عكس مرقوم فرمايند. گفتم طبق معمول بعيد است غير از امضاء، امام چيز ديگرى بنويسند. اما وقتى عكس را خدمت امام بردم و جريان را گفتم امام اين جمله ها را بر كنار عكسشان نوشتند: از خداوند تعالى پيروزى نهايى رزمندگان عزيز را خواستارم ، عزيزان من بكوشيد خداوند تعالى با شماست . اينجانب دست و بازوى شماها را مى بوسم . حجت الاسلام رحيميان كيهان ش 17319 تلويزيون را بياوريد پس از اين كه حضرت امام از آخرين عمل به هوش آمدند، وقت نماز ظهر و عصر بود كه امام سوال كردند: چه وقت از روز است و وقتى فهميدند كه ظهر است درخواست كردند كه مى خواهند نماز بخوانند و كمى بعد كه حالشان مساعد شده بود. گفتند: تلويزيون را بياوريد، مى خواهم اخبار را گوش بدهم . تلويزيون را آوردند، ابتداى اخبار همان صحنه هايى بود كه آقا رحيم صفوى را در جبهه هاى جنگ نشان مى داد كه با خبرنگارى مصاحبه مى كردند و امام وقتى اين صحنه را مى ديد، با اين كه حالشان مساعد نبود، از ديدن اين صحنه ها خوشحال بودند و لبخند مى زدند. حسين سليمانى كيهان ش 17303 دلم براى چمران تنگ شده است يك روز حاج احمد آقا از دفتر امام به ستاد جنگهاى نامنظم در اهواز تلفن كردند و گفتند كه امام مى فرمايند: ((دلم براى چمران تنگ شده است بگوييد به تهران بيايد.)) دكتر كه در آن روزها در منطقه سوسنگرد از ناحيه پا مجروح شده بود، پس از شنيدن اين پيام راهى تهران شد و به محضر امام ... گرديد. در معيت ايشان نقشها و كالكهاى منطقه عملياتى را به خدمت امام بدهيم . دكتر از ناحيه پا ناراحتى داشت و نمى توانست پايش را جمع كند و دو زانو بنشيند به احترام امام كه به او عشق مى ورزيدند در مقابل ايشان دو زانو نشست و در حالى كه فشار زياد را متحمل مى شد شروع به توضيح و توجيه نقشه ها كرد. امام با فراست خاصى كه داشتند متوجه ناراحتى دكتر شده و فرمودند: ((آقاى دكتر پايتان را دراز كنيد و راحت باشيد)) دكتر عرض كرد راحت هستم امام فرمودند: ((مى گويم پايتان را دراز كنيد)) دكتر به احترام امام نپذيرفتند و عرض كردند دردى احساس نمى كنم ، دو مرتبه امام با لحن خاصى فرمودند: ((مى گويم پايتان را دراز كنيد و راحت بنشينيد)) كه لاجرم او هم پذيرفت . پس از اينكه ديدار به اتمام رسيد امام آماده رفتن به حسينيه جماران براى ديدار با مردم بودند فرزند خود حاج احمد آقا را كه وسط حياط منزل ايستاده بودند صدا كردند و به او فرمودند: ((احمد، احمد)) ولى احمد آقا در حياط منزل بودند و صداى امام را نمى شنيدند بنده او را از داخل ايوان صدا كردم و گفتم كه امام شما را صدا مى زنند حاج آقا خدمت امام رسيدند. آقا به او فرمودند: ((اين ميزها را كه گذاشته ايد، آقاى چمران با پاى زخمى كه نمى تواند از روى آنها رد شود. اينها را برداريد و راه را باز كنيد.)) مهدى چمران ، برداشتهايى از سيره امام خمينى قدس سره ج 2، ص 206 عدالت موظف نيستيد امام مى فرمودند: ((حتى شما اگر براى كشف مواد مخدر به خانه كسى مى رويد، موظف نيستيد كه آلبومش را ببينيد، يخچالش را نگاه كنيد و حتى اگر گناهى كرده باشد موظف نيستيد كه او را بگيريد و افشا كنيد.)) حجت الاسلام ناطق نورى - كيهان - 28/8/61 آب لوله كشى را به باغچه ندهيد من شاهد بودم كه امام به فردى كه به باغچه آب مى داد گفت : چرا آب لوله كشى را به باغچه مى دهيد؟ آن آقا گفت : اين آب لوله كشى نيست ، آب چشمه است . امام گفتند: باز معلوم نيست كه آب چشمه را هم ما بتوانيم مصرف كنيم ، اين آب مال همه است ، بنابراين كمتر استفاده كنيد آن هم در حد ضرورت . مصطفى كفاش زاده كيهان ش 16681 شهريه بايد به همه يكسان پرداخت شود از خصوصيات امام اين بود كه تبعيضاتى كه در حوزه قبل از ورود امام به نجف بود را برداشتند. قبلا بين طلبه هاى افغانى ، عرب و ايرانى در دريافت شهريه ها تفاوت بود اما ايشان فرمودند: اگر بناست شهريه اى داده شود بايد در سطح واحد، و طلبه اى كه واجد شرايط است . عرب يا افغانى يا هندى يا پاكستانى يا ايرانى باشد فرقى نمى كند. حجت الاسلام محمد سجادى اصفهانى كيهان ش 16944 منبر جاى كلمات امام على (عليه السلام ) است امام انسان خيلى آزاده اى بود تا جايى كه يك بار واعظ مورد علاقه خود را كه در منبر حرفهايى زده بود در انحرافات بيان مذمت مى كرد و به كنايه مى فرمود: چرا سخنانى از طنطاوى بالاى منبر مى گويند و استخوان پوسيده اى را مى خواهند احياء نمايند؟ بعد فرمودند: منبر جاى بيان كلمات نورانى حضرت امير (عليه السلام ) است . سيد صادق شمس الدين واعظ كيهان ش 17038 وقتى به همه طلبه ها خانه دادند بعضى از تجار در نجف اشرف به منزل امام آمدند و مى گفتند: نه از وجوهات بلكه همين طورى مى خواهيم براى شما و حاج آقا مصطفى منزل بخريم . امام جواب مى دادند: هر وقت به همه طلبه ها خانه دادند، يك منزل به مصطفى مى دهند و يك منزل هم به من خواهند داد. حجت الاسلام فقيهى كيهان ش 16695 من نبايد بكنم امام در طول 15 سال زندگى در نجف يك مرتبه مى روند كوفه آن هم مسجد (كوفه ) براى دو ركعت نماز رفته و سريع برمى گردند. آب و هواى كوفه به دليل وجود شطى در يك فرسخى آن بسيار باصفا است ، اما امام حاضر نشدند يك بار آنجا بروند. به اين استدلال كه افرادى در زندان ها هستند و افرادى هم در جاهاى ديگر هستند كه آنها نمى توانند اين كارها را بكنند من هم نبايد بكنم . هر چه اصرار مى شد كه آقا اجازه بدهيد يك كولر گازى بياوريم . مى گفتند: ((مگر همه طلبه ها دارند؟)) مى گفتند آقا يك ذره اين محيط را خنك كنيد، گفتند: ((مگر كولر در بقيه خانه ها هست ؟)) برداشتهايى از سيره امام خمينى ، ج 1، ص 109 مگر خون من رنگين تر است شبى كه توطئه كودتاى نوژه كشف و خنثى شد همه مقامات وقت به جماران آمدند. ما همه مسلح شديم و به كوه ها رفتيم . بعدا از حاج آقا انصارى شنيديم كه آن روز به امام گفته بودند: ((بياييد از اينجا برويم ، امكان دارد يك هواپيما بيايد و جماران را بمباران كند.)) ولى امام گفته بودند: ((مگر خون من رنگين تر از خون مردم جماران است ؟)) برداشتهايى از سيره امام خمينى ، ج 1، ص 111
|
