 |
|
ترجمه كامل الزيارات ابى القاسم جعفر بن محمد بن
جعفر بن موسى بن قولويه القمى - ۱۲ -
الباب الرابع الثمانون وداع قبر الحسين بن على عليه السلام
باب هشتاد و چهارم وداع با قبر حضرت حسين بن على صلوات الله عليهما ترجمه : (حديث اول ) پدرم و محمد بن الحسن ، از حسين بن حسن بن ابان ، از حسين بن سعيد، و پدرم و على بن الحسن و محمد بن الحسين ، از سعد بن عبد الله ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسين بن سعيد، و محمد بن الحسن ، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسين بن سعيد، از فضالة بن ايوب ، از نعيم بن وليد، از يوسف كناسى ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام ، حضرت فرمودند: هر گاه خواستى با حضرت حسين بن على عليه السلام وداع كنى بگو: درود بر تو و رحمتت و بركات خدا بر تو، تو را به خدا مى سپارم ، و مى گويم : خداحافظ، به خدا و رسولش و به آنچه تو آورده و بر آن دلالت كردى ايمان آوردم ، و از رسول تبعيت و پيروى كردم ، پس ما را با شاهدين بنويس ، خدايا قرار مده اين زيارت را آخرين عهد و پيمان ، با او، خدايا از تو مى خواهيم كه بواسطه حب و دوستى او به ما نفع دهى ، خدايا او را به مقام پسنديده گسيل دار و بواسطه اش دين خود را يارى فرما، و به سبب او دشمنت را نابود نما، و به سببش كسانى را كه طرح جنگ با آل محمد را طراحى كردند هلاك فرما، زيرا خودت چنين وعده اى داده اى و هرگز خلف وعده نمى كنى ، درود بر تو و رحمت و بركات خدا بر تو، شهادت مى دهم كه شما شهداء و نيك نژادان مى باشيد، در راه خدا جهاد كرده و بر طريق رسول خدا صلى الله عليه و آله مقاتله نموديد، شما پيشى گيرندگان و هجرت كنندگان و براى نمايندگان هستيد، شهادت مى دهم كه شما ياران خدا و ياران رسولش مى باشيد، پس حمد و سپاس خدائى را كه به شما وعده راست داد و نشان داد به شما آنچه را كه دوست مى داريد و درود و رحمت و بركات خدا بر محمد و آل محمد، خداوندا من را در دنيا از ياد نعمتهايت غافل منما، البته نه آنكه مشغولم كنى به نعمتهاى زيادى كه شگفتى هاى خوبى و زيبائى آنها من را از تو باز داشته و جلاء و درخشندگى زينت آنها مفتونم نمايد، و نه اينكه مبتلايم كنى به قلت وكمى نعمتها كه رنج وتعب كم بود آنها مضر به عملم بوده و حزن ناشى از آن سينه ام را پر نمايد، از نعمتهايت آن قدر به من اعطاء فرما كه از مخلوقاتت بى نياز و از بدى آنها در امان باشدم ، خداوندا به مقدار كفاف به من اعطاء نما تا بواسطه آن به رضايت و خشنودى تو دست يابم ، اى مهربان تر از هر مهربانى ، و خدا درود و رحمت فرستد بر رسولش حضرت محمد بن عبد الله و بر اهل بيت پاكش كه جملگى نيكان و خوبان مى باشند. متن :
ترجمه : (حديث دوم ) ابو عبد الرحمان محمد بن احمد بن الحسين العسكرى در شهر عسكر مكرم از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش ، از محمد بن ابى عمير، از محمد بن مروان ، از ابى حمزة الثمالى ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام حضرت فرمودند: هرگاه خواستى بعد از فراغت از زيارات وداع نمائى آنچه در قدرت تو است از زيارات را بجا آور، البته مقام و مكانت در نينوى و غاضريه باشد و از آنجا به زيارت برو، وقتى قصد زيارت كردى غسل كن و سپس زيارت وداع نما و وقتى از زيارت فارغ شدى رو به صورت قبر كن و از قبر خواهش نموده و بگو: سلام بر تو اى ولى خدا، سلام بر تو اى ابا عبد الله ، تو براى من سپرى از عذاب مى باشى ، اين زمان هنگام وداع من با شما و مراجعتم از خدمت شما بوده ، در حالى كه روگردان از شما نبوده ، و بجاى شما به ديگرى رو نمى نمايم ، و غير شما را بر شما اختيار نخواهم نمود، و بجاى شما به ديگرى رو نمى نمايم ، و غير شما را بر شما اختيار نخواهم نمود، و بجاى شما به ديگرى رو نمى نمايم ، و غير شما را بر غير شما اختيار نخواهم نمود، و بى رغبت نيستم از قرب و در جوار شما بودن ، نفس و جانم را در معرض خطر حوادث قرار داده ، و اهل و وطن خود را ترك نمودم ، پس در روز حاجت و نياز و احتياجم كمك مى باشى ، در آن روزى كه پدر و فرزند و خويشاوندان و نزديكانم نفعى به حالم ندارند، از خدائى كه تقدير و خلق نموده مى خواهم كه بواسطه شما حزن و اندوه من را بر طرف كند، و از خدائى كه فراق و جدا شدن از مكان تو را مقدر من ساخته درخواست مى نمايم كه اين را زيارت آخر من قرار ندهد، و از خدائى كه چشم من را بر تو گرياند مى خواهم كه اين اشك را سند و تكيه گاه من قرار دهد و از خدائى كه من را از خانه و اهلم به سوى تو را به من نشان داد و هدايتم نمود كه تسليم و فرمانبردار تو بوده و زيارت كنم تو را درخواست مى كنم كه من را بر حوض شما وارد نمايد، و رفاقت با شما در بهشت را همراه با آباء و پدران صالح و نيكوكار شما صلى الله عليهم اجمعين روزى من فرمايد، درود بر تو اى برگزيده خدا و فرزند برگزيده اش ، درود بر رسول خدا حضرت محمد بن عبد الله ، حبيب و برگزيده خدا، و آمين و فرستاده او، و سرور انبياء درود بر اميرالمومنان و وصى رسول پروردگار عالميان ، و رهبر دست و روى سفيدان ، درود بر ائمه راشدين و مهديين ، درود بر كسى كه از شما در حائر مى باشد، درود بر فرشتگان خدا كه كنار قبر باقى مانده و اقامه گزيده اند، آنان كه به امر پروردگارشان قيام كرده اند، درود بر ما و بر بندگان نيكوكار خدا، و حمد و سپاس مرخدائى را كه پروردگار عالميان مى باشد. متن :
ترجمه : دنباله زيارت وداع حضرت ابا عبد الله الحسين عليه السلام و مى گوئى : درود خدا و فرشتگان مقرب و انبياء مرسل ، و بندگان نيكوكارش بر تو اى پسر رسول خدا و بر جان و جسم تو بر فرزندانت و بر كسانى كه از اولياء تو بوده و نزدت حاضر شدند، با تو وداع كرده و تو را به خدا مى سپارم و درود و خدا حافظى با تو مى گويم ، به خدا به رسولش به آنچه از نزد خدا رسولش آورده ايمان دارم ، خداوندا ما را شاهدين و كسانى كه در ركاب فرزند رسول خدا حاضر شدند بنويس و نام ما را در طومار ايشان ثبت و ضبط بفرما. و بگو: خداوندا بر محمد و آل محمد درود و رحمت فرست و اين زيارت را آخرين زيارت من از پسر رسول خودت قرار مده ، خداوندا زيارت او را براى هميشه تا مادامى كه من زنده هستم نصيبم فرما، خداوندا بواسطه حب و دوستى او من را منتفع گردان اى پروردگار عالميان ، خداوندا او را به مقامى پسنديده مبعوث گردان ، تو بر هر چيزى قادر و توانا هستى ، خداوندا من بعد از نماز و سلام از تو مى خواهم كه بر محمد و آل محمد رحمتت را فرستاده و آن را شامل ايشان گردانى و نيز اين زيارت را آخرين زيارت من نسبت به فرزند رسول قرار ندهى و اگر آخرين زيارتم مقدر كرده اى پس اى پروردگارم من را به او و آباء و دوستانش محشور فرما و اگر من را باقى گذارده و عمرم را طولانى نمودى پس روزى كن دوباره به زيارتش عود كرده و بعد از آن دوباره به زيارتش برگردم به رحمت واسعه ات اى مهربان تر از هر مهربانى اميدوار مى باشم ، خداوندا براى من زبانى راست را ميان دوستانت قرار بده و مشاهد و اماكنى كه ايشان حيا و ميتا حضور دارند را محسوب من نما، خداوندا بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست ، خداوندا بواسطه نعمتهاى زيادى دنيا كه شگفتى هاى خوبى و زيبائى آنها من را از تو باز داشته و جلاء و درخشندگى زينت آنها مفتونم مى نمايد من را از ياد خودت غافل مكن و نيز من را به قلت و كمى امكانات دنيوى كه رنج و تعب كم بود آنها مضر به عملم بوده و حزن ناشى از آن سينه ام را پر مى نمايد مبتلا نفرما از دنيا آن قدر به من اعطاء فرما كه از مخلوقاتت بى نياز و از بدى آنها در امان باشم ، خداوندا به مقدار كفاف از دنيا به من اعطاء نما تا بواسطه آن رضايت و خشنودى تو دست يابم اى خالق مهربان ، و درود بر شما اى فرشتگان خدا و اى زائرين قبر حضرت ابى عبد الله عليه السلام . سپس طرف راست صورت خود را يكبار و جانب چپ را بار ديگر بر قبر مطهرش بگذار و در دعاء و در خواست يك بار و جانب چپ را بار ديگر بر قبر مطهرش بگذار و در دعاء و درخواست حاجتت مبالغه كن و هنگامى كه از حرم خارج مى شوى روى خود را از قبر بر مگردان بلكه همچنان مواجه با آن باش تا از آنجا بيرون روى . الباب الخامس و الثمانون زيارة قبر العباس بن على عليه السلام متن :
باب هشتاد و پنجم زيارت قبر حضرت عباس بن على عليه السلام ترجمه : (حديث اول ) ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسن العسكرى در عسكر از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش على بن مهزيار از محمد بن ابى عمير از محمد بن مروان ، از ابى حمزه ثمالى ، وى مى گويد: امام صادق عليه السلام فرمودند: هر گاه خواستى زيارت كنى قبر حضرت عباس بن على عليه السلام را كه در كنار شط فرات و در مقابل جابر قرار دارد پس بر در سقيفه بايست و بگو: درود خدا و درود فرشتگان مقرب و انبياء مرسلش و درود بندگان صالح و نيكوكارش و درود تمام شهداء و صديقين و پاكان و پاكيزگان در صبح و شام بر تو اى فرزند امير المومنين ، شهادت مى دهم كه تو تسليم فرزند نبى مرسل و سبط برگزيده پيامبر و راهنما و عالم و جانشين مبلغ و مظلوم ستم ديده بوده و او راتصديق داشته و در مقام وفاء و خير خواهى او بودى پس خدا زا طرف رسولش و امير المومنين و حسن و حسين صلوات الله عليهم اجمعين بالاترين پاداش ها را به تو داده و به واسطه صبر و بردبارى كه در اين راه نمودى و آزمايش و امتحانى كه دادى و رنج و مشقتى را كه متحمل شدى عالى ترين اجرها را نصيب ، تو نمايد پس خوشا به زندگانى آخرت تو، خدا لعنت كند كسى را كه تو را كشت . و لعنت كند كسى را كه به حق تو جاهل و نا آگاه بود و لعنت نمايد كسى را كه حرمت تو را نگاه نداشت و در مقام استخفاف تو بر آمد و خدا لعنت كند كسى را كه بين تو و بين آب فرات فاصله شد، شهادت مى دهم كه تو مظلوم كشته شدى و شهادت مى دهم كه خدا آنچه به شما وعده كرده است را عملى مى سازد اى پسر اميرالمومنين به نزدت آمده ام در حالى كه از سفر آمده ام ، دلم تسليم شما است ، و خودم تابع و پيرو شما بوده ، آماده ام براى يارى شما تا خدا حكم كند و او بهترين حكم كنندگان است ، پس آن كس كه با شما است حتما با شما بوده نه با دشمنانتان ، من به شما و رجعت شما ايمان دارم و به كسى كه مخالفتتان را مى نمايد و شما را كشته است كافر هستم ، خدا بكشد گروهى را كه با دست ها، و زبان هايشان شما را كشتند. متن :
ترجمه : (دنباله زيارت نامه حضرت عباس بن على عليه السلام ) سپس داخل شو و بر قبر تكيه داده و بگو: درود بر تو اى بنده نيكوكار، بنده اى كه فرمان بردار خدا و رسولش و اميرالمومنين و حسن و حسين عليه السلام بودى ، درود و رحمت و بركات و بهشت خدا براى تو باد، و بر جان و جسد تو باشد، و خدا را شاهد مى گيرم كه تو همان راهى را رفتى كه اصحاب بدر رفتند همان كسانى كه در راه خدا جهاد كرده ، ودر جهاد با دشمنان خدا سعى بليغ نموده ، و از دوستان و محبين حق تعالى دشمنان را دفع كردند، پس خدا برترين و بافضيلت ترين و بيشترين جزاءها و پاداش ها را به تو عطاء فرمايد، و نيز وافر و وافرترين پاداش كسى كه به بيعتش وفاء نموده و خدا دعايش را مستجاب كرده و همچنين نيك ترين پاداش كسى كه از واليان امر اطاعت نموده است را به تو عنايت فرمايد، شهادت مى دهم كه تو در نصيحت و خير خواهى مبالغه كرده و نهايت كوشش و جهد خود را نمودى ، پس خدا تو را در شهداء بر انگيزد، و روحت را با ارواح شهداء قرين گرداند، و از بهشتش وسيع ترين منزل و با فضيلت ترين غرفه را اعطاء نمايد، و ذكر تو را در عليين بالا ببرد، و با انبياء و صديقين و شهداء و صلحاء محشورت كند، و ايشان نيكو رفقائى هستند، شهادت مى دهم كه تو از خود سستى نشان نداده و عقب گرد نكردى ، و نيز شهادت مى دهم كه تو بر بصيرت مشى نموده و به صالحين اقتداء كرده و از انبياء پيروى نمودى ، پس حق تعالى بين ما و بين شما و بين رسول و اوليائش در منازل اشخاص متواضع و فروتن جمع كند زيرا او ارحم الراحمين مى باشد. الباب السادس و الثمانون وداع قبر العباس بن على عليه السلام متن :
باب هشتاد و ششم وداع با قبر حضرت عباس بن على عليه السلام ترجمه : (حديث اول ) ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسن العسكرى در عسكر از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش على بن مهزيار، از محمد بن ابى عمير، از محمد بن مروان ، از ابى حمزه الثمالى ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام ، حضرت فرمودند: هر گاه خواستى با حضرت عباس عليه السلام وداع كنى پس به نزدش برو و بگو: تو را به خدا مى سپارم و از او مى خواهم كه از تو نگاهبانى نمايد و سلام خداحافظى به تو مى دهم ، به خدا و رسول و كتابش و به آنچه رسولش از جانب خدا آورده ايمان آورده ايم ، خدايا مار با شاهدين بنويس ، خدايا اين زيارت را آخرين زيارت ما نسبت به قبر پسر برادر پيغمبر قرار مده ، و تا مادامى كه من زنده هستم زيارتش را نصيبم نما، و من را با او و با آباء گرامش در بهشت محشور نما، و بين من و بين او و رسول و دوستانت آشنائى بيانداز، خدايا بر محمد و آل محمد درود و رحمت فرست ، و من را در حالى كه به تو ايمان داشته و رسولت را تصديق كرده ، و على بن ابى طالب و ائمه بعد از آن حضرت كه جملگى فرزندان او هستند را دوست داشته و از دشمنانتان بى زارى مى جويم بميران و از اين دنيا ببر، زيرا پروردگار، من به اين معنا راضى و خشنود مى باشم ، و سپس براى خود و پدر و مادرت و مومنين و مسلمين دعاء كن و هر دعائى را كه خواستى اختيار نما. الباب السابع و الثمانون وداع قبور الشهداء عليه السلام متن :
باب هشتاد و هفتم وداع با قبور شهداء عليه السلام ترجمه : بگو: خدايا اين زيارت را آخرين من نسبت به شهداء قرار مده ، و من را با ايشان در آنچه به آنها در قبال يارى پسر دختر پيغمبرت و جهادشان با حجت تو بر خلق اعطاء فرموده اى شريك گردان ، خدايا، ما و ايشان را در بهشت خود با شهداء و صالحين جمع فرما، ايشان نيكو رفقائى هستند، شما را به خدا مى سپارم و سلام خداحافظى به شما مى دهم ، خدايا روزى من كن كه دوباره به ايشان برگردم و من را با ايشان محشور فرما اى مهربان تر از هر مهربانى . الباب الثامن و الثمانون فضل كربلاء و زيارة الحسين عليه السلام متن :
باب هشتاد و هشتم فضيلت كربلاء و زيارت امام حسين عليه السلام ترجمه : (حديث اول ) حسين بن احمد بن مغيره درباره فضل كربلاء و زيارت امام حسين عليه السلام حديثى دارد، اين حديث را استادش ابوالقاسم عليه الرحمة مصنف اين كتاب روايت كرده و حسين بن احمد از او و وى از زائده و از مولانا على بن الحسين عليه السلام نقل نموده . استاد ما رحمة الله عليه عليه فراموش كرد كه اين حديث رابه كتابش ضميمه كند در حالى كه سزاوار بود در اين باب نقل شود، حديث مزبور چون بر معانى پسنديده و بسيارى مشتمل بوده و الفاظش تام و زيباست دوست داشتم آن را در اين باب بگنجانم . قابل ذكر است كه تمام احاديث اين باب و احاديث ديگر كه با اينها در مضمون مشترك هستند به آنها بر بودن قبر امام حسين عليه السلام در كربلا استدلال شده است زيرا بسيارى از مخالفين انكار دارند كه قبر آن حضرت در كربلاء است چنانچه وجود قبر اميرالمومنين عليه السلام رادر نجف منكر مى باشند. اين حديث را در مصر از استادم ابى القاسم على بن محمد بن عبدوسى كوفى رحمة الله عليه استفاده كرده ام ، و وى آن را از مزاحم بن عبد الوارث بصرى ، به اسنادش از قدامة بن زائده ، از على بن الحسين عليه السلام نقل كرده . پس از آنكه استاد ما ابن قولويه از تصنيف اين كتاب (كامل الزيارة )فارغ گرديد با وى راجع به اين حديث مذاكره كرده و به ايشان پيشنهاد نمودم آنرا در اين كتاب داخل نمايد ولى پيش از آنكه ايشان به اين كار مبادرت ورزند اجل او را دريافت و او را به موالى او عليه السلام ملحق كرد خدا از او خشنود و راضى باشد. متن :
دنباله حديث اول مشتمل بر فضيلت كربلاء و زيارت امام حسين عليه السلام ترجمه : اين حديث در آنچه استادم رحمة الله عليه عليه به من اجازه آن ها را داده است داخل بوده منتهى در مقام نقل بين دو روايت را جمع كرده ، برخى الفاظ را اضافه و بعضى را حذف نموده ، پاره اى را مقدم و شطرى را موخر كرده ام و بدين ترتيب صحيح است بگويم : اين حديث را با تمام الفاظ و عباراتش از كسى نقل مى كنم كه وى آن را برايم اولا و سپس الان حديث نموده چه آنكه نه من آن را بر استادم رحمة الله عليه قرائت كرده و نه او بر من قرائت نموده است فقط من آن را از كسى كه برايم نقل كرده حكايت مى كنم و آن حديث چنين است : ابو عبد الله احمد بن محمد بن عياش مى گويد: ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولويه برايم نقل كرد و گفت : ابو عيسى عبيد الله بن فضل بن محمد بن هلال الطائى البصرى برايم نقل نمود و گفت : ابو عثمان سعيد بن محمد برايم نقل كرد و گفت : محمد بن سلام بن يسار كوفى براى ما نقل كرد و گفت : احمد بن محمد واسطى برايم نقل نمود گفت : عيسى بن ابى شبية القاضى برايم نقل كرد و گفت : نوح بن دراج برايم نقل كرد و گفت : قدامة بن زائده برايم حديث كرد و از پدرش نقل كرد، پدرش گفت : حضرت على بن الحسين عليه السلام فرمودند: اى زائده خبر به من رسيده كه گاهى به زيارت قبر ابى عبد الله الحسين عليه السلام مى روى ؟ عرض كردم : همان طور است كه خبر به سمع شما رسيده . حضرت فرمودند: براى چه مبادرت به چنين فعلى مى ورزى در حالى كه تو نزد سلطان مكانت و منزلتى داشته و وى كسى است كه توان اين را ندارد ببيند شخصى به ما محبت داشته و ما را بر ديگران برترى مى دهد و فضائل ما را ذكر مى كند و حقى كه از ما بر اين امت واجب است را رعايت مى نمايد؟ محضر مباركش عرض كردم : به خدا سوگند قصدم از اين فعل فقط رضايت خدا و رسول خدا بوده و از غضب و سخط كسى كه بر من غضب نمايد ترس و وحشتى ندارم و امر مكروهى كه از ناحيه اين فعل به من برسد هرگز در سينه ام گران و سنگين نيست و بر من قابل تحمل مى باشد. حضرت فرمودند: تو را به خدا سوگند امر چنين است ؟ عرض كردم : به خدا سوگند امر چنين است . حضرت سوالشان را سه بار تكرار فرموده و من نيز جوابم را سه بار بازگو نمودم . سپس حضرت فرمودند: بشارت باد ترا، بشارت باد ترا، لازم شد خبر دهم تو را به حديث كه نزد من بوده و از احاديث نخبه و برگزيده اى است كه جزء اسرار مخزونه مى باشد و آن اين است : زمانى كه در طف (كربلا) آن مصيبت به ما وارد گشت و پدرم عليه السلام و تمام فرزندان و برادران و جميع اهلش كه با او بودند كشته شدند و حرم و زنان آن حضرت را بر روى شتران بى جهاز نشانده و ما را به كوفه برگرداندند پس به قتلگاه ايشان چشم دوختم و ابدان طاهره ايشان را برهنه و عريان ديدم كه روى خاك افتاده و دفن نشده اند، اين معنا بر من گران آمد و در سينه ام اثرش را يافته و هنگامى كه از ايشان چنين منظره اى را مشاهده كردم اضطراب و بى آرامى در من شدت يافت به حدى كه نزديك بود روح از كالبدم خارج شود، اين هيات و حالت را وقتى عمه ام زينب كبرى دختر على بن ابى طالب عليه السلام از من مشاهد نمود فرمود: اين چه حالى است از تو مى بينم ، اى يادگار جد و پدر و بردارم چرا با جان خود بازى مى كنى ؟! من گفتم : چگونه جزع و بى تابى نكنم در حالى كه مى بينم سرور و برادران و عموها و پسر عموها و اهل خود را در خون خويش طپيده ، و عريان و برهنه بوده جامه هايشان را از بدن بيرون آورده اند، بدون اينكه كفن شده يا دفن گرديده باشند، احدى بالاى سرشان نبوده و بشرى نزديكشان نمى شود گويا ايشان از خاندان دليم و خزر مى باشند؟! عمه ام فرمود: آنچه مى بينى ترا به جزع نياورد، به خدا سوگند اين عهد و پيمانى بوده كه رسول خدا صلى الله عليه و آله با جد اميرالمومنين عليه السلام وپدر سيد الشهداء و عمويت حضرت مجتبى عليه السلام ، و خداوند متعال نيز گرفته است ايشان در بين اهل آسمان ها معروف و مشهورند كه اين اعضاء قلم شده را جمع كرده و دفن نموده و اين ابدان و اجسام خون آلود را به خاك سپرده و در اين سرزمين براى قبر پدرت سيد الشهداء نشانه اى نصب كرده كه اثرش هيچ گاه كهنه و مندرس نشده و گذشت شب و روز آن را محو نمى كند، و بسيارى از رهبران كفر و الحاد و ابناء ضلالت وگمراهى سعى در نابود كردن آن مى نمايند ولى به جاى اينكه رسم و نشانه آن از بين رود ظاهرتر و آشكارتر مى گردد. من پرسيدم : اين چه عهد و ميثاقى بوده و اين چه حديث و خبرى مى باشد؟ متن :
نقل حديث ام ايمن به روايت عليه مخدره حضرت زينب كبرى بنت امير المومنين عليه السلام ترجمه : پس عمه ام فرمود: بلى ، ام ايمن نقل نمود كه رسول خدا صلى الله عليه و آله روزى از روزها به منزل حضرت فاطمه عليه السلام نزول اجلال فرمود و حضرت فاطمه عليه السلام براى آن جانب حريره درست كردند و حضرت على عليه السلام طبقى نزد حضرت آوردند كه در آن خرما بود، سپس ام ايمن گفت : من نيز قدحى كه در آن شير و سرشير را خدمتشان آوردم ، رسول خدا صلى الله عليه و آله و اميرالمومنين و فاطمه و حسنين عليه السلام از آن حريره ميل كرده و سپس همگى آن شير را آشاميدند و پس از آن رسول خدا صلى الله عليه و آله و به دنبال آن حضرت ايشان از آن خرما و سرشير تناول نمودند و بعد رسول خدا صلى الله عليه و آله دست هاى مباركشان را شستند در حالى كه امير المومنين عليه السلام آب به روى دست هاى آن حضرت مى ريختند و پس از آنكه آن جناب از شستن دست ها فارغ شدند دست به پيشانى كشيده آنگاه به طرف على و فاطمه و حسن و حسين عليه السلام نظرى كه حاكى از سرور نشاط بود نموده سپس با گوشه چشم به جانب آسمان نگريست بعد صورت مبارك به طرف قبله كرده ودست ها را گشاد و دعا نمود و پس از آن به حال گريه به سجده رفته و با صداى بلند مى گريستند و اشگ هايشان جارى بود. سپس سر از سجده برداشته و به راه افتادند در حالى كه اشگ هاى آن حضرت قطره قطره مى ريخت گويا باران در حال باريدن بود، از اين صحنه حضرت فاطمه و على و حسن و حسين عليه السلام محزون شده و من نيز متاثر گشته و اندوهگين شدم ولى همگى از سوال نمودن پرهيز كرده و از آن حضرت نه پرسيدم كه سبب اين گريه چيست تا گريستن آن جناب به درازا كشيد در اين هنگام على و فاطمه عليه السلام پرسيدند: چه چيز شما را گريانده يا رسول الله خدا هرگز چشمان شما را نگرياند قلب ما از اين حال شما جريحه دار گرديده ؟!
|
